Çocuk hakları demek, çocuklara parklar yapmak, kreşler açmak. çocukların “toplumun geleceği” olduğuyla ilgili söylevler vermekle sınırlı kalırsa, o bir hak değil, sıradan bir hizmet olur ancak! Pedagojik kıstaslar dikkate alınarak, bilgilendirme yapılarak, katılım imkanları sağlanarak çocukların kent hakkı konusunda aktif vatandaşlar gibi katılım sağlamalarına imkan vermekle, bu haklarını sürdürülebilir hukuki temellere oturtmakla mümkün. Yetişkinlerin onların yaşam alanları hakkında kararlar almaları, “çocuk dostu yaklaşımlar” geliştirmeleri değildir çocuk hakları!.. Yapılacak parkın yerinden tasarımına bizzat çocukların kararlara katılımıdır söz gelimi…

 

Çocukların hakları birçoğumuzun bildiği Birleşmiş Milletler Sözleşmesi’nden öteye gidiyor. Dünya düzeninin değiştiği 1910’lı yıllarda Moskova’da imzalanan bir sözleşme bulunuyor, yine savaş temelli yeni düzenlemelerde Hindistan’da da böyle bir sözleşme ortaya çıkmış. Yani çocukların hakları hep bir yerlerde yazılı olarak var olmakla birlikte, gündelik hayata değememiş ve hep bir “çocuk dostu” söylem ve uygulamalarla sınırlı kalmış.

 

Toplumcu Demokratik Belediyeciliğin çocuk haklarına, hak temelli ve katılımcı bir yaklaşım geliştirmesi gerektiği perspektifiyle, bu konuyu da tartışmaya açıyoruz. Çocukların kentlerde kendilerine nasıl yer bulabilecekleri, çocuk dostu mekanların-söylemlerin çocukların toplumsal eşitliğine katkısı, yerel yönetimlerin çocuklar için çocuklarla birlikte ürettikleri hizmetlerin çocuklara aracısız ulaşması gibi hedeflerle hareket ediyoruz.

 

Bu iddialı ve bir o kadar insan haklarının yeniden yapılandırılmasına ilişkin hedeflerimiz için, sahada atılmış bazı adımları kendimize rehber ediniyoruz. Şişli’de hayata geçirilen katılımcı bütçe uygulaması Benim BÜTÇEM’de, çocukların Mahalle Bütçe Komiteleri ve Şişli Bütçe Konseyi’nde temsil edilme hakkı ve seçimlerde yedi yaşına gelmiş tüm çocuklara oy kullanma hakkının gelecekte tüm belediyelerce benimsenmesi dileğiyle…